آخر الزمان، یكی از مهم ترین موضوعاتی است كه در این چند سال اخیر، به خصوص در سال گذشته میلادی بسیار به آن پرداخته شده است. اعتقادات بسیار قوی برخی سازندگان به این مقوله و پایان دنیا در انتهای سال 2012، پیش زمینه مناسبی برای خلق عناوین باكیفیتی چه در سینما و چه در صنعت بازیسازی را فراهم نمود. حس كنجكاوی مخاطبان برای پی بردن به اسرار روزهای آخر و از بین رفتن موجودیت زمین، همیشه باعث شده تا بازیسازان نهایت سود را از آن ببرند و با برانگیختن این حس در میان بازیكنان، آخر الزمانی به روایت خود برای آن ها رقم بزنند. البته این مورد، نه تنها منفی محسوب نمی شود، بلكه باعث شده تا این سبك از بازی ها در این نسل به بلوغ رسیده و طرفداران بسیاری را به سوی خود جذب كنند.

اتفاقی كه همه به آن اعتقاد دارند، این است كه روزی زمین به انتهای عمر خود نزدیك و به همراه آسمان ها دگرگون خواهد شد، اما كم و كیف این اتفاق ناگوار، آن نقطه مجهولی است كه همه دوست دارند به آن پی ببرند. این آگاهی می تواند در غالب تماشای یك فیلم سینمایی باشد یا تجربه یك بازی كامیپوتری كه هر كدام می توانند تأثیر بسزایی روی مخاطب گذاشته و تصورات او را نسبت به مقوله آخر الزمان به كلی زیر و رو كنند. یكی از بازی های مهم و تأثیرگذار این سبك در سال گذشته به نام The Walking Dead با به تصویر كشیدن این دنیای سیاه و بی رحم حداكثر ارتباط را با بازیكنان برقرار کرد و توانست موفقیتی بسیار بزرگ را كسب كند. اكنون پس از گذشت چند ماه، نسخه جدید این بازی روایتگر داستانی است كه قصد دارد سهم عمده ای از زندگی در حال نابودی بشر را در دنیایی مرده روایت كند. 400 Days آخرین روزهای زمین را روایت می كند كه امیدی برای بقاء در آن باقی نمانده است.

داستان

در یك اظهار نظر دقیق تر، بهتر است که تمام فصل های TWD را یك داستان تعاملی بنامیم تا یك بازی كامپیوتری. مهمترین مشخصه این سری از بازی ها را قطعاً باید داستان جذاب، گیرا و آن حس همذات پنداری نهفته درون آن دانست. آنچه در ماجرای 400D اتفاق می افتد، می تواند برای هر كسی تازگی داشته باشد و حس خاصی را به آن شخص انتقال دهد. در این قسمت، داستان 5 شخصیت متفاوت در غالب 5 فصل كامل در 400 روز اول شیوع ویروس و آغاز بیماری در بین مردم روایت می شود. وینس (Vince)‌، وایت (Wyatt)‌، شل (Shel)‌، راسل (Russell)‌ و بانی (Bonnie)‌ هر كدام ماجرا و دنیای مخصوص به خود را در این نسخه دارند. در ابتدا می توانید اولین لحظه های داستان هر كدام را پشت سر گذاشته و سراغ دیگری بروید و نقطه قوت آن ارتباط تمامی شخصیت ها با هم و احتمالاً قرار گرفتن بر سر راه یكدیگر در فصل های بعدی است. فصل اول را تنها می توان پیش درآمدی عجولانه بر داستان این نسخه دانست كه با روایتی گنگ شروع می شود، اما انتظار می رود که در فصل های بعدی این مورد برطرف شود.

گرافیك

در فصل جدید این بازی، همانند گذشته از گرافیك كارتونی یا به اصطلاح Cel-Shaded استفاده شده كه در عین سادگی، بسیار چشم نواز به نظر می رسد. طبیعتاً چنین گرافیكی باعث موفقیت TWD نشده و بازیكنان در این عنوان به دنبال گرافیك نیستند، اما در 400D پیشرفت هایی هر چند اندك، احساس می شود. در حالت كلی، رنگ آمیزی تاریك و اتمسفر ماتم زده بازی همچنان وجود دارد و تمایل زیاد به طراحی كمیك گونه قابل لمس است. از نظر هنری، تغییرات خاصی صورت نگرفته است. هر چند كه این تغییرات الزامی هم به نظر نمی رسند. در برخی از بخش ها نواقص تكنیكی ای همچون برش تصاویر كمتر از گذشته به چشم می خورد، اما این مشكل به طور كامل برطرف نشده است. ایرادهایی همچون انیمیشن های به شدت ابتدایی هنوز پا بر جا هستند و حتی می توان ادعا كرد که در این زمینه پسترفت كرده است! كیفیت بافت و حجم تصاویر همچنان چنگی به دل نمی زد كه این مورد را می توان به پای سبك گرافیك بازی گذاشت. طراحی شخصیت های اصلی، بهتر از قبل به نظر می رسد و در كنار آن تنوع و طراحی قابل قبول زامبی ها كه همچنان از قانون استاندارد گذشته تبعیت می كند.

موسیقی/صداگذاری

در زمینه صداگذاری، همان استانداردها و ویژگی های مطلوب فصل های گذشته اعمال شده و صداپیشگی شخصیت ها، از تنوع و كیفیت بالایی برخوردار است. سایر افكت های صوتی، همچون صدای زامبی و شلیك اسلحه ها و دیگر اجزا در سطح قابل قبولی مشابه نسخه اصلی كار شده اند و مشكل خاصی در این خصوص شنیده نمی شود. قطعه موزیكی كه در بازی گوشنوازی می كند با حال و هوای گیم پلی تناسب و همخوانی دارد و بسته به آن متغیر است. این هماهنگی، تأثیر بسزایی در بالا رفتن هیجان و حس تعلیق در بازیكن گذاشته است.

گیم پلی

اگر قرار بر این باشد که تعدادی از بهترین بازی های نسل هفتم را برگزینیم، قطعاً مجموعه TWD جایگاه ویژه ای در این بین خواهد داشت. اصلی ترین نکات مثبت این بازی داستان و شخصیت پردازی های درون آن است كه باعث می شود در عین سادگی و بی آلایشی، لقب بهتری بازی سال گذشته را به خود اختصاص دهد. 400D نیز از همان مكانیزم آشنا پیروی می كند. همچنان آیتم ها و انتخاب ها وجود دارند كه باعث پیشبرد گیم پلی در كل بازی می شوند. اسلحه های گرم و سرد برای نابود كردن دشمنان، دیالوگ ها و گفتگوهای موثر بر روند داستانی، شخصیت پردازی و روابط قوی ما بین آن ها، همگی در سطح قابل قبولی در این قسمت نیز به كار رفته اند.

یكی از بخش های اصلی و مهیج فصل های گذشته، بخش های درگیری با زامبی ها به حساب می آمد كه در ابعاد كوچكتری در این نسخه نیز وجود دارند، اما آن حس گذشته را انتقال نمی دهند. تعادل بخش های ماجراجویی، همچون گردش در محیط، در تمامی سناریوهای شخصیت های 400D رعایت نشده و به نوعی تقسیم كار صورت گرفته است. به عنوان مثال، در خط داستانی وینس، درگیری با زامبی ها و آن هیجان لذت بخش فصل های گذشته دیده می شود، اما در ماجرای شل چیزی بجز دیالوگ های فراوان دیده نمی شود كه انتظار می رود بالانس مناسبی در این زمینه برای فصل های آتی در نظر گرفته شود.

نتیجه گیری

شاخص های مختص به این فصل همگی به نوعی نقات ضعف و قوت آن در مقابل نسخه اصلی به حساب می آیند. ویژگی هایی از قبیل شخصیت های جدید، اما نه چندان دوست داشتنی كه یا باعث می شوند تجربه جدیدتری از این عنوان بدست آورید و یا اینكه با مقایسه با فصل های قبلی به حداقل رضایت از این نسخه برسید. 400D قطعاً نمی تواند تجربه منحصر به فرد 5 فصل گذشته را تكرار كند، اما به خودی خود دارای نكات مثبت بسیاری است كه می تواند شایسته نام TWD باشد.